تقدیم به پیامبرم (ص)با تمام مهربانیش
از کجای نوشتن آغاز کنم
که نپوشاند
سیاهی اطرافم
سپیدی حرف هایم...
می دانم برای زخم های هزار ساله ی چشمانت،
هیچ کاری نکرده ام
پاک می کنم میان دفترم
خالی دستانم...
دریای رحمت،
از کجای مهربانیت آغاز کنم؟
تا رسیدن به تشنگی رود،
از یاد نرود.
به کجای دنیا نشان دهم عظمتت؟
آیه آیه ی کلام خدا
فریاد می زند حضورت...
اشک هایم پنهان نمی شود پشت پلک هایم
گریه می کند تشهد نمازم
هنگام گفتن اشهد ان تو...
به من بگو
چگونه از درد ننویسم؟
دیگر دانه های تسبیحم،
با درد صلوات می گویند.
نگار رحم خدا 3 مهر 91
نظرات شما عزیزان: